Arianie

Witajcie w kolejnym poście,

W ostatni weekend miałam przyjemność wybrać się na spektakl "Arianie" w reżyserii Beniamina M. Bukowskiego do Narodowego Starego Teatru. Spektakl miał swoją premierę 20.03.2021 roku i opowiada historię Braci polskich- zwanych również Arianami. Spektakl rozpoczyna wprowadzenie widza w historię powstania zakonu, a także jego pojawienie się w Polsce. Przez te historię przeprowadza nas doskonała obada: Paulina Kondrak, Beata Paluch, Juliusz Chrząstowski, Krystian Durman, Grzegorz Mielczarek, Łukasz Szczepanowski. 

Spektakl w zabawny sposób ukazuje XVI- wieczną Rzeczpospolitą. Minimalistyczna scenografia może być identyfikowana z ascetycznymi wnętrzami zborów ariańskich oraz protestanckich. Godna uwagi jest na pewno scena przerzucania między sobą wyimaginowanej piłeczki przez dwóch z braci, przy równoczesnym operowaniu łacińskimi kliszowymi sentencjami (Cogito ergo sum, In vino veritas, In aqua sanitas), a także scena inspirowana programem "Kuchenne rewolucje", w której, postać grana przez Paulinę Kondrak zadaje pytania na historyczne tematy, przebrana w pudło imitujące telewizor i grająca na dzwonkach. Znakomitą rolę stworzył również Grzegorz Mielczarek. Jego przewodniczący braci polskich jest niesamowicie charyzmatyczny oraz przekonujący. Zresztą cały zespół doskonale wprowadza nas w epokę średniowiecznej Polski.

Pomimo mojego zniesmaczenia jedną ze scen (Christian Dancers- Arian Brothers)- ukazanie Jezusa w koronie cierniowej było dość dużą profanacją- obrazą uczuć religijnych osób wierzących. Warto byłoby na przykład przedstawić samą twarz postaci Jezusa. Jest to opinia osoby niepraktykującej, wychowanej w duchu wartości katolickich, uważam, że spektakl jest bardzo dobry.